urodzona w 1971 roku w Bielsku-Białej. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskała w 1996 roku w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Jana Szancenbacha, z aneksem w pracowni książki i typografii prof. R. Banaszewskiego. Laureatka II Nagrody Konfrontacji Najmłodszych Artystów Krakowa – Myślenice 1997. Poza malarstwem sztalugowym zajmuje się wystrojem i dekoracją wnętrz. „Styl Moniki Ślósarczyk wymyka się próbom klasyfikacji, przyporządkowania do określonego kierunku w sztuce. W centrum świata artystycznego artystki znajduje się człowiek. To nić przewodnia łącząca stałe przejawy fascynacji naturą ludzką i wnikliwą obserwacją jej specyfiki”- Katarzyna Bator
Monika Ślósarczyk
urodzona w 1971 roku w Bielsku-Białej. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskała w 1996 roku w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Jana Szancenbacha, z aneksem w pracowni książki i typografii prof. R. Banaszewskiego. Laureatka II Nagrody Konfrontacji Najmłodszych Artystów Krakowa – Myślenice 1997. Poza malarstwem sztalugowym zajmuje się wystrojem i dekoracją wnętrz. „Styl Moniki Ślósarczyk wymyka się próbom klasyfikacji, przyporządkowania do określonego kierunku w sztuce. W centrum świata artystycznego artystki znajduje się człowiek. To nić przewodnia łącząca stałe przejawy fascynacji naturą ludzką i wnikliwą obserwacją jej specyfiki”- Katarzyna Bator.
Artur Szołdra
urodzony w 1977 roku. Artysta rzeźbiarz. Mieszka i tworzy w Ustroniu. Autor nietuzinkowych rzeźb, przede wszystkim drewnianych, choć często wprowadza w swoich figurach również inne materiały, takie miedź, stal czy kamień. W swojej twórczości skupia się na przedstawieniu postaci człowieka i otaczającej go przestrzeni, rozważając relacje, jaka nieustannie pomiędzy nimi zachodzą. Jego formy rzeźbiarskie prowokują widza do pogłębionych przemyśleń na temat kondycji ludzkiej. Rzeźby artysty znaleźć można nie tylko w domach kolekcjonerów ale także na skwerach miast, w ogrodach i parkach. Autor kilku wystaw autorskich, uczestnik bardzo licznych plenerów rzeźbiarskich w kraju i za granicą.
Mariusz Dydo (ur. 1979)
W 2004 roku obronił dyplom na Wydziale Rzeźby Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w pracowni rzeźby Jerzego Nowakowskiego. W latach 1997 – 2003 uczestniczył w działaniach Autorskiej Grupy Artystycznej Jacka Kucaby „Ruchome Święto”. W roku 2007 otworzył własne studio rzeźby i malarstwa, w którym wykonał wiele zamówień kontraktowych dla osób prywatnych, filmu, reklamy, muzeów i kościołów. Od roku 2008 tworzy cykle rzeźb kameralnych, które są zaczątkiem marki Marius Dydo. Jest autorem m.in.: wystroju rzeźbiarskiego, designu i wykonania mebli ołtarzowych dla Kaplicy Św. Krzyża w zespole drogi różańcowej w Hlinik nad Hronom, Słowacja (lata 2011-2013); figur kruka i smoka do Ruchomego Teatru z baśniami krakowskimi według projektu Awiszaja Hadari, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa pod płytą Rynku krakowskiego (rok 2012); sześciu figur i ornamentów snycerskich do Ołtarza Przenajświętszego Sakramentu (Ołtarz Ojczyzny) w Kościele św. Krzyża w Warszawie (lata 2009-2012 – wspólnie ze Zbigniewem Blajerskim); pomnika „Wolność Premium”, alias „Słodka jak cukierek” (pięciometrowej wysokości, przewrotnej definicji wolności w kształcie pomadki owiniętej w złotko), Park Nadmorski im. Ronalda Reagana w Gdańsku (2015).
Małgorzata Kot (ur. 1962)
Ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Otrzymała dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. W latach 1991-1998 była asystentką u prof. Bronisława Chromego na krakowskiej ASP. Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem, a od roku 2014 ceramiką tworząc pod logiem marki Marius Dydo. Jest autorką ponad 200 medali, kilkudziesięciu statuetek dla instytucji publicznych i osób prywatnych.
Jakub Niewdana (ur. 1989)
W 2014 ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. W tym samym roku otrzymał Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 2015 roku rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Obecnie ma otwarty przewód doktorski. Oprócz działalności naukowej jest również zaangażowany w pracę stowarzyszenia „Ceramika Bez Granic”, którego jest współzałożycielem, oraz grupy artystycznej „Vera Icon” zrzeszającej twórców chrześcijańskich. Jakub Niewdana brał udział w licznych wystawach w Polsce i za granicą. Od 2014 prowadzi autorską pracownię ceramiki. W 2018 roku w Galerii Sztuki Grodzka w Krakowie miała miejsce jego indywidualną wystawa. Prezentowane tam prace pochodziły z animalistycznej serii „Safari”, inspirowanej dalekimi podróżami. Zwierzęta powstające w pracowni Jakuba Niewdany niezmiennie zachwycają bogactwem koloru i mistrzostwem syntezy formy. Artysta każdy z opracowanych modeli przygotowuje w wielu wersjach barwnych. W swoich pracach często łączy dwie pasje – fotografię oraz ceramikę. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach w kraju i za granicą.
Podczas ekspozycji, która potrwa do 8 lipca, zaprezentujemy ponad trzydzieści ceramicznych, ręcznie malowanych rzeźb autorstwa krakowskich artystów: Mariusza Dydo, Małgorzaty Kot i Jakuba Niewdany, które dzięki swoim dowcipnym, oryginalnym formom zdążyły podbić serca polskich kolekcjonerów sztuki.
W swojej twórczości wszyscy prezentowani rzeźbiarze w nowatorski i bardzo osobisty sposób nawiązują do tradycji sztuki, współczesnej popkultury i kultury wizualnej oraz świata flory i fauny, przetwarzając wybrane motywy w charakterystycznym dla siebie stylu. W budzącym podziw szerokim oeuvre Mariusza Dydo widz odnajdzie liczne, mniej lub bardziej dosłowne, nawiązania do ikonicznych dzieł znanych z historii sztuki. Tworząc kolejne, uwodzicielskie Lady Venus o pełnych kształtach, artysta wzoruje się na słynnej, paleolitycznej figurce Wenus z Willendorfu. Współczesna bogini płodności Mariusza Dydo ma wiele twarzy: jest Marylin Monroe, króliczkiem Playboya, astronautką, powstałą z grobu Zombie, władczą dominą w lateksie lub skąpo odzianą plażowiczką. Te nowoczesne idole, w humorystyczny, niemal groteskowy sposób epatujące seksem, balansujące na granicy kiczu, choć dziś wzbudzają bardziej uśmiech na twarzy widza niż jego pożądanie, wciąż nie tracą nic ze swojej funkcji kultowej, pozostając ważnymi, ironicznymi świadectwami tego, że choć zmieniają się kanony piękna to jednak, podobnie jak ludzie poprzednich epok, wciąż pozostajemy akolitami kultu ciała, czcicielami bożka seksu. Charakterystyczną dla Mariusza Dydo ironię odnajdujemy również w powietrznych modelach: „Air Moose” i „Air Dog”, w których artysta z iluzjonistyczną wirtuozerią zamyka pozorną lekkość słynnych dzieł Jeffa Koonsa w medium porcelany.
Małgorzata Kot to artystka, która ściśle współpracuje z Mariuszem Dydo, wykonując figury zwierzęce w projekcie Dydo Decor. Pomimo artystycznej kooperacji z kolegą rzeźbiarzem, jej charakterystyczny, unikatowy styl kształtowania formy zaskarbił jej już pokaźną rzeszę fanów – kolekcjonerów współczesnej rzeźby. Artystka, czerpiąca nieustanną inspirację ze świata bliskiej nam fauny, tworzy pełne wdzięku, lśniące i pełne koloru modele o miękkich, opływowych liniach, które przywodzą skojarzenia z najlepszymi tradycjami europejskiej rzeźby i wzornictwa okresu art déco. W katalogu jej prac odnajdziemy zabawne świnki, owce, dzikie ptaki (np. bażanty i głuszce) wykonywane w różnych rozmiarach, zdobione kolorowymi kropkami, cyframi, paskami lub formami geometrycznymi, barany o dekoracyjnie zakręconych rogach, pojedyncze lub ustawione jeden na drugim, tworzące specyficzną piramidę zwierząt, zupełnie nieklasyczną kolumnę. Szczególnym wdziękiem odznacza się kaczka o złotym dziobie, pękatym korpusie, wysiadująca kolorowe, nakrapiane jajko, jakby żywcem wyjęte z czyjegoś koszyka wielkanocnego. Nie sposób nie zauważyć, że poza kilkoma wyjątkami (takimi jak monumentalna figura Kazuara), artystkę inspiruje rodzima fauna i flora. Choć swoje figury ozdabia nowoczesną, humorystyczną, wielobarwną dekoracją malarską, to jednak w jej rzeźbach odnaleźć można ducha tradycji, afirmację polskości, współczesną, elegancką pochwałę życia w otoczeniu sielskiej natury, którą wpisać można w długi nurt sztuki i literatury powstającej w Rzeczpospolitej począwszy od czasów Jana Kochanowskiego.
Inspiracją dla powstania cyklu zwierzęcego Jakuba Niewdany stała się podróż do Rwandy w 2014 roku, podczas której artysta pracował jako wolontariusz w szkole dla niewidomych dzieci w miejscowości Kibeho. W jego dorobku odnajdujemy więc sylwetki egzotycznych zwierząt Czarnego Lądu. Majestatyczne nosorożce, budzący strach goryl, pełne wdzięku zebry, miniaturowe krokodyle – to tylko kilka przykładów figur, które zaludniają ceramiczne Safari artysty. Artysta każdy z opracowanych modeli przygotowuje w wielu wersjach barwnych. Nosorożce z serii podróżniczej mienią się żółcieniami, turkusami i wabią oko ostrą czerwienią a ich rogi błyszczą najprawdziwszym złotem. Jakub Niewdana dąży do maksymalnej syntezy formy i uproszczenia kształtu. Sowy, niezależnie od wielkości, przypominają jednolity blok o kształcie odwróconego trapezu, w którym zaznaczono duże oczy i zarys dzioba. Żółwie to płaskie krążki, z których wystają wypustki wyobrażające łapy, głowę i ogon. Dekoracja malarska stanowi integralną część modelu, jest nierozerwalnie związana z figurą, ułatwia widzowi identyfikację portretowanego zwierzęcia. Artysta odchodzi od realizmu, akcentuje jedynie najważniejsze cechy charakterystyczne i reprezentatywne fragmenty anatomii. Z jednej strony, w tym działaniu odnajdujemy dalekie echo naiwnej twórczości afrykańskich artystów ludowych. Z drugiej jednak, co z pewnością ważniejsze, poprzez dążenie do maksymalnej syntezy formy, odrzucając detale, które rozpraszałyby niepotrzebnie uwagę widza, Jakub Niewdana tworzy znaki, symbole zwierząt. To porcelanowe cacka, delikatne, kolorowe, mieniące się złotem i platyną, które pobudzają łowiecki instynkt myśliwych – kolekcjonerów i stanowią bezkrwawe trofeum, piękną i szlachetną alternatywę dla wieszanych na ścianach wypchanych głów.
Choć wszyscy prezentowani artyści prezentują zupełnie inne podejście do tematu formy rzeźbiarskiej a styl każdego z nich jest niezwykle osobisty, bardzo charakterystyczny i łatwo rozpoznawalny, to jednak należy zauważyć, że łączy ich unikatowy w dzisiejszych czasach szacunek dla medium z którym pracują, skupienie na doskonaleniu umiejętności technicznych i chęć kultywowania najlepszych tradycji europejskich warsztatów i manufaktur ceramicznych.
Zapraszamy serdecznie do zapoznania się na żywo z kuszącymi pięknem formy i zabawnymi w treści dziełami rzeźbiarskimi Mariusza Dydo, Małgorzaty Kot i Jakuba Niewdany.
Marcin Krajewski
Wystawy indywidualne:
– #paintingsamerica, Galeria r_z / ORz ZPAP, Rzeszów 2019
– Made in USA / 100 paintings, Fundacja 2 wymiary, Galeria Apteka Sztuki, Warszawa 2018
– Made in USA, Fundacja 2 wymiary, BWA Galeria Sanocka, Sanok 2018
– Sprawy w lesie, Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, Kraków 2015
– XIV, Sopocki Dom Aukcyjny, Warszawa 2014
Wystawy zbiorowe:
– Yosemite Renaissance 35, Yosemite Gateway Gallery Row, Oakhurst, Kalifornia, USA 2020
– Yosemite Renaissance 35, Carnegie Art Center, Turlock, Kalifornia, USA 2020
– In 24-Hours: Personal Terrain, The Wall Space Gallery, Szkocja, Wielka Brytania 2020
– Yosemite Renaissance 35, Yosemite Museum Gallery, Park Narodowy Yosemite, Kalifornia, USA 2020
– Świat do góry nogami, Art Meeting Tomaszowice 2019, Dwór w Tomaszowicach 2019
– Japonia & Polska. Wystawa upamiętniająca 100. rocznicę nawiązania stosunków dyplomatycznych, Galeria EMP, Tokio 2019
– Portrety natury, Galeria SDA, Sopot 2019
– Punkt wyjścia, Biała Galeria CENTRUM, NCK, Kraków 2019
– Między wyobraźnią a tajemnicą formy. W kręgu Pracowni Profesora Białogłowicza, BWA Krosno, Krosno 2019
– Między wyobraźnią a tajemnicą formy. W kręgu Pracowni Profesora Białogłowicza, BWA Rzeszów, Rzeszów 2019
– Japonia & Polska. Wystawa upamiętniająca 100. rocznicę nawiązania stosunków dyplomatycznych, Wydział Informacji i Kultury Ambasady Japonii, Warszawa 2019
– Między wyobraźnią a tajemnicą formy. W kręgu Pracowni Profesora Białogłowicza, Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, Kraków 2018
– Między wyobraźnią a tajemnicą formy. W kręgu Pracowni Profesora Białogłowicza, Galeria Wydziału Sztuki UR, Rzeszów 2018
– Im dalej w las. Neoromantycy wobec natury, Fundacja 2 wymiary, Stacja Muranów, Warszawa 2017
– Im dalej w las. Neoromantycy wobec natury, Fundacja 2 wymiary, BWA Sanok, Sanok 2017
– Szczepkowski-Stabryła- Szczur, Salon Wystawowy Marchand, Desa Unicum, Warszawa 2013
– Podaj dalej, UMCS WA Lublin, 2013
– Obrazy na zamówienie, Galeria u Fotografa, Lublin 2012
– Oczekiwanie, Dworzec Główny, Sanok 2012
– Mal-ars-two, Galeria II piętro, Zamość 2011
– Wystawa filmowa, Bazar Sztuki, Sanok 2011
– Together, UMCS WA, Lublin 2011
– Ukryte, Sanok 2011
– Po(róż)szarość, Bazar Sztuki, Sanok 2010
Publikacje:
– D. Milczarek, Punkt wyjścia w: „Krakowskie Spotkania Artystyczne 2019 DIALOGI. Malarstwo, Rzeźba, Rysunek”, G. Skowron, J. Warchoł (red.), Kraków: ZPAP Okręg Krakowski 2019
– Piotr Szczur, „A5 Magazine” 2019, nr 25
– Piotr Szczur, „Average Art Magazine” 2019, nr 34
– Made in USA / 100 paintings, „Tygodnik Przegląd” 2018, nr 48
– Im dalej w las. Neoromantycy wobec natury, „Tygodnik Przegląd” 2017, nr 14
– M. Krajewski, Tajemnica białego płótna, „Arteon” 2017, nr 1