Artystka Tygodnia: Katarzyna Tereszkiewicz

„Znajdujemy się w położeniu niezwykle dynamicznym. W sytuacji potencjalnej, będącej zapowiedzią niewiadomego rezultatu niekończącej się walki. Przykładamy rękę do splotu żywiołów. (…) Znajdujemy się w momencie wiecznego początku. Skazani na totalną niepewność smakować możemy wartość niepokoju i tajemnicy.”
Jolanta Brach-Czaina, Szczeliny istnienia.

Do stworzenia obrazu potrzebuję pewnego schematu – który sama później zmieniam – wbrew początkowym założeniom. Przyczyną tego jest kierowanie się intuicją, której poddaje się w malarstwie bardzo często. Daje mi to szansę na ciągłą reinterpretację mojej twórczości oraz na odkrywanie nowych możliwości rozwoju. Są jednak elementy, które są istotą mojego malarstwa i których nie da się pominąć, ponieważ stanowią mój osobisty, nierozerwalny fundament: emocje, forma i kolor.

Emocje
Malarstwo jest dla mnie osobistym zapisem emocji. Każda warstwa, którą umieszczam na płótnie, daje mi możliwość wyrażenia się poprzez kolor, strukturę czy formę i przekazania tego co czuję. W taki sposób obraz staje się dla mnie swego rodzaju notatnikiem, który sumuje moje emocje, jednocześnie je ze sobą konfrontując. Zdarza się, że zapis ten polega na eliminacji wybranych elementów, lub całkiem odwrotnie – nakładaniu ich na siebie w poszukiwaniu harmonijnej całości.

Forma
„Malowanie” obrazu zaczynam od zbudowania kompozycji, która decyduje o charakterze pracy. Pod wpływem emocji przybiera ona różne formy, lecz zawsze sprowadza się do wielowymiarowych geometrycznych układów. Ten etap procesu tworzenia dominuje także kwestia wykorzystywanego przeze mnie materiału – papieru, który również nadaje pracy określony charakter. W późniejszym procesie uzyskaną surową formę przełamuję za pomocą koloru oraz struktury. Dzięki kontrastującym, ale naturalnym barwom nadaje pracy przestrzeni, do czego przyczynia się także organiczna, delikatna struktura.

Kolor
Koloru poszukuję intuicyjnie, często inspirując się najbliższym otoczeniem. Mimo ograniczonej palety barw nigdy ich nie powielam. Staram się uzyskiwać kolory wyraziste, lecz nie poprzez ich nasycenie i jasność, a budowanie ich głębi. Nadaje to moim pracom jeszcze bardziej osobisty wyraz oraz przełamuje surowość geometrycznej formy.

Katarzyna Tereszkiewicz

Malarstwo Katarzyny Tereszkiewicz cechuje niezwykły dualizm. W tworzonych przez nią płótnach odnajdujemy dynamizm formy (wynikający często z budowania kompozycji w oparciu o linie diagonalne) jak również niezwykły spokój, znajdujący swoje źródło w niezwykle przemyślanym rozplanowaniu elementów przedstawionych a także w używaniu przez artystkę łagodnej, subtelnej palety barwnej. Chłód geometrii i surowość materii malarskiej w przedziwny sposób przekazują widzowi całą paletę emocji i uczuć malarki, sprawiając, że jej płótna odczytywać można w kategoriach osobistego notatnika. Abstrakcyjna, często minimalistyczna forma dzieła staje się nośnikiem niezwykle bogatej, otwartej na osobiste interpretacje odbiorcy treści. Być może źródła tej charakterystycznej, paradoksalnej dwoistości należy poszukiwać w samym procesie twórczym artystki. Jak mówi bowiem Katarzyna Tereszkiewicz, aby rozpocząć prace na obrazem potrzebuje planu, wyznaczenia pewnego schematu. Nigdy jednak nie realizuje go w całości. Malując – słucha własnej intuicji, pozwala dojść do głosu emocjom, które w sposób nieunikniony modyfikują wszystkie pierwotne założenia, sprawiając, że akt twórczy staje się nieprzewidywalny, a dla samej artystki – z pewnością fascynujący!

Marcin Krajewski