Artysta Tygodnia: Anna Stępień
W malarstwie Anny Stępień możemy wyróżnić cztery odrębne motywy, najczęściej podejmowane przez artystkę. Pierwszym tematem (choć chronologicznie – najnowszym), który zapewnił malarce rozpoznawalność, jest pejzaż marynistyczny. W swoich obrazach Anna Stępień już od pewnego czasu eksploruje motyw zgeometryzowanych, śnieżnobiałych żagli. Artystka, biorąc przykład z impresjonistów, ukazuje go w kontekście zmieniających się warunków atmosferycznych i klimatu. Oglądamy więc urokliwe żaglówki na tle nieba zabarwionego przez zachodzące lub wschodzące słońce, płynące po ciepłych wodach Południa lub mroźnych morzach Północy.
Drugim tematem, który pojawia się w płótnach Anny Stępień (a najważniejszym dla samej artystki) jest człowiek. Malarka ukazuje najczęściej sylwetki kobiet, często nagich, przyjmujących
skomplikowane, niemal ornamentalne pozy. Charakterystycznym zabiegiem, stosowanym przez artystkę, jest anonimizacja oblicza postaci, uzyskiwana przez zastosowanie światłocienia uwypuklającego kontur twarzy. Szczególną dekoracyjnością wyróżniają się te obrazy Anny Stępień, w których artystka ukazuje zwierzęta. Wyłupiastookie kameleony mocno przywierają pazurami do gałęzi drzewa, subtelnie naszkicowane flamingi brodzą w wodzie z wrodzoną elegancją, przytulone do siebie ptaki tworzą malowniczą, rytmiczną scenę rodzajową, rozjuszony byk wierzga w powietrzu kopytami. Przy użyciu minimum niezbędnych środków wyrazu, unikając narracyjności, malarka jest w stanie przedstawić nam syntezę, najważniejsze, charakterystyczne cechy portretowanego zwierzęcia.
I wreszcie – abstrakcje. Rozwibrowane od koloru, o dynamicznej kompozycji. Anna Stępień zestawia ze sobą geometryczne plamy barwne, nakłada na nie ekspresyjnie wylewane strużki farby,
układające się w falisty, ornamentalny wzór. W efekcie powstają pozytywne, radosne kompozycje, których niezwykła głębia niemal wciąg widza w obręb płótna.
Pomimo szerokiego spektrum tematów, podejmowanych przez Annę Stępień, pod względem formalnym jej prace charakteryzują się wyjątkową spójnością i konsekwencją. Po latach poszukiwań i eksperymentów artystka wypracowała własny, unikatowy styl malarski. Jego znakiem rozpoznawczym jest z pewnością impastowe nakładanie farby, dzięki czemu jej obrazy odznaczają się niecodzienną fakturą (przypominającą plaster miodu lub mozaikę), zbudowaną z rytmicznie ułożonych, geometrycznych (kwadratowych i prostokątnych) śladów po używanej przez nią szpachelce malarskiej. W tak niezwykły sposób Anna Stępień jest w stanie osiągnąć w swoich pracach zdumiewające wrażenie dynamiki i ruchu.
Marcin Krajewski